پامرائین یا پومرانیا کوچک که از نسل سگ های سورتمه بزرگ است، تاریخچه طولانی و جالبی دارد که در این مطلب به آن ها پرداخته ایم. درباره سلامت، ویژگی های رفتاری، جثه، نحوه نگهداری و غذای سگ پامرائین صحبت کرده ایم. تا انتهای این مطلب با پت شاپ پتیسما همراه باشید.
نژآد پامرائین (Pomeranian) سگی با صورت شبیه روباه و سگ کوچولویی است که فکر می کند کوچک و فعال است، می تواند در چابکی و فرمانبرداری رقابت کند، و یا صرفاً دوست خانوادگی باشد.
پوم ها ممکن است کوچک باشند اما همیشه این گونه عمل نمی کنند و حتی ممکن است سگ های بزرگتر را به چالش بکشند. درحالی که آن ها حیوانات خانگی خوبی در آپارتمان هستند اما می توانند زیاد پارس کنند که ممکن است باعث آزار همسایگانتان شود. اما مادامی که با سگ خود ورزش کرده، زمان زیادی را برای بازی به آن اختصاص داده، او را از هوای گرم دور نگه داشته، و محبت و توجه زیادی به او کنید؛ یک همراه دوست داشتنی، قابل ستایش، و پشمالو در خانواده خواهید داشت!
اطلاعات بیشتر درباره سگ پامرائین
اگرچه سگ پومرانیا (همچنین Zwergspitz, Dwarf Spitz, Loulou نیز نامیده می شود) فقط بین سه تا هفت پوند وزن دارد ولی این سگ کوچک پرجنب و جوش، شخصیتی به اندازه تگزاس دارد!
این سگ، کوچکترین عضو خانواده Spitz است که شامل سگ های Samoyed, Alaskan Malamute, and Norwegian Elkhound و غیره می باشد.
پوم ها نام خود را از استان پومرانیا واقع در آلمان گرفته اند. آن ها بویژه زمانی محبوب شدند که ملکه ویکتوریا اجازه داد برخی از این سگ ها در یک نمایش ترکیبی نشان داده شوند یعنی اولین پومرانیایی که تابحال نمایش داده شد.
پامرائین های زیبا، شیک، و پشمالو؛ باهوش بوده و به خانواده هایشان وفادارند. با این حال اجازه ندهید که نازشان شما را فریب دهد. این سگ های مستقل و جسور طرز فکر مختص خودشان را دارند. آن ها نسبت به دنیای اطراف خود هوشیار و کنجکاوند. متأسفانه در ذهنشان، خود را بسیار بزرگتر از آنچه می بینند که هستند و این فکر گاهی اوقات آن ها را به آزاررسانی و حتی حمله به سگ های بسیار بزرگتر سوق می دهد.
خوشبختانه اگر بدرستی با سگ ها و حیوانات دیگر معاشرت کنند، معمولاً با آن ها ارتباط خوبی می گیرند.
پامرائین، دارای سر گوه ای شکل با گوش های ایستاده است. چهره بعضی شبیه روباه توصیف شده درحالیکه برخی دیگر مانند “عروسک بچه” یا “پانسی” توصیف می شوند. چشمان تیره و بادامی شکل آن ها از هوش و کنجکاوی برق می زند. بینی این سگ ها می تواند تیره یا همرنگ پوشش آن ها باشد. دم پردار متمایزشان از پشت آن ها بیرون زده است.
پومرانیا در طیف وسیعی از رنگ ها وجود دارد که قرمز، نارنجی، سفید یا کرم، آبی، قهوه ای یا سیاه رایج ترین آن ها می باشد. بندرت ممکن است یک پوم سفیدرنگ با علائم رنگی (به نام نیمه رنگی)، یا سیاه و خرمایی، یا حتی نارنجی و سیاه مشاهده کنید. پوشش جفتی فراوان این حیوان از اندامش برجسته است و چروک زیبایی، دور گردن و سینه اش دارد. بنظر می رسد مراقبت از پشم دشوار است اما در واقع برس کشیدن منظم معمولاً همان چیزی است که این حیوان به آن نیاز دارد.
پومرانیا علیرغم جثه کوچک، صدای بلندی داشته و سگ نگهبان بسیار خوبی است. با این حال گاهی اوقات نمی دانند چه زمانی باید پارس کردن را متوقف کنند. بنابراین بهتر است به آن ها زمان توقف پارس کردن را آموزش دهید.
پومرانیا، حیوانات خانگی بسیار خوبی برای افراد مسن و پرمشغله می باشند زیرا نژادی بیش از حد وابسته نیستند. همچنین برای آپارتمان نشینان یا خانه هایی مناسب اند که حیاط خلوت ندارند. به دلیل اندازه کوچکشان، برای خانواده هایی توصیه نمی شوند که فرزندان خردسال دارند چرا که ممکن است بطور تصادفی به آن ها آسیب برسانند.
پوم ها بطور کلی در یادگیری ترفندها خوب هستند اما هنگام آموزش باید ثابت قدم و محکم باشید. اگر شما خود را به عنوان عضو ارشد خانواده معرفی نکنید، پوم تان بسیار خوشحال خواهد شد که این مسئولیت را به دست بگیرد و حتی ممکن است بدجنس شود.
پوم ها انرژی زیادی دارند و از پیاده روی لذت می برند. آن ها یورتمه سواری کرده، با افتخار سر خود را بالا گرفته، با افراد جدید ملاقات کرده، و مناظر و بوهای جدید را کشف می کنند.
پوم های بیشتری در زمینه فرمانبرداری، چابکی، ردیابی، و توپ پرنده آموزش می بینند. برخی نیز به عنوان سگ کمک شنوایی آموزش دیده اند. آن ها به سگ های درمانی عالی تبدیل می شوند و برای بیماران و سالمندان در بیمارستان ها و خانه های سالمندان، لذت و آرامش را به ارمغان می آورند. اگر دوست دارید همدمی کوچک ولی با شخصیت مثبت داشته باشید، پومرانیا ممکن است انتخاب شما باشد.
نکات مهم در مورد سگ پامرائین
• پومرانیا اغلب به غریبه ها مشکوک بوده و می تواند زیاد پارس کند.
• آموزش خانگی پومرانیا ممکن است دشوار باشد. بنابراین آموزش جعبه (مکان سربسته) توصیه می شود.
• گرما و رطوبت زیاد می تواند باعث شود پوم شما بیش از حد احساس گرما کرده و احتمالاً دچار گرمازدگی شود. هنگامی که این حیوان خارج از منزل است به دقت مراقب علائم گرمازدگی اش باشید و فوراً آن را به داخل ببرید. قطعاً آن ها سگ خانگی هستند و نباید در فضای باز نگهداری شوند.
• درحالیکه پوم ها برای کودکان خوب هستند اما به دلیل جثه کوچک برای خردسالان یا کودکان بسیار فعال، انتخاب خوبی نیستند. هرگز اجازه ندهید بچه های کوچک و پوم تان بدون نظارت بازی کنند.
• از آنجایی که پوم ها بسیار کوچک اند؛ جغد، عقاب، شاهین، کایوت، و سایر حیوانات وحشی می توانند آن ها را طعمه تلقی کنند. هرگز آن ها را بدون مراقبت بیرون از خانه رها نکنید و اگر پرندگان درنده در محل شما وجود دارند نیز مراقب باشید. اگر این گونه است، نزدیکش بمانید تا پرندگان را از تلاش برای گرفتنشان منصرف کنید!
• از آنجایی که پوم ها کوچک و جذابند، هدفی برای سارقان سگ به شمار می روند. این همان دلیل دیگری است که چرا نباید آن ها را حتی در یک حیاط حصارکشی شده، بدون مراقبت رها کرد.
• علیرغم کوچک بودنشان، بنظر می رسد متوجه این موضوع نیستند و می توانند خود را “سگ بزرگ” تصور کنند. اگر تصمیم بگیرند سگ بزرگتری را تعقیب کنند که فکر می کنند به قلمروشان تجاوز کرده و یا اگر از بلندی بپرند؛ این موضوع می تواند فاجعه آمیز باشد. مسئولیت با شماست که مطمئن شوید این کوچولو به دلیل عدم درک محدودیت هایش به خودش آسیبی نمی رساند.
• وقتی پوم شما پیر شود، ممکن است لکه های طاسی در پوشش زیبایش ایجاد گردد.
• برای داشتن یک سگ سالم هرگز از پرورش دهنده غیرمسئول، کارخانه تکثیر توله سگ، و یا فروشگاه حیوانات خانگی؛ توله سگ نخرید. به دنبال یک پرورش دهنده معتبر باشید که سگ های پرورش دهنده خود را آزمایش می کند تا مطمئن شود بیماری های ژنتیکی ندارند که به سایر توله سگ ها منتقل شود و همچنین دارای خلق و خوی سالم باشند.
تاریخچه نژاد پومرانیا
این گونه در استان پومرانیا از نژادهای باستانی Spitz در کشورهای شمالی دوردست گسترش یافت. نزدیکترین خویشاوندان پومرانیا عبارتند از Elkhound نروژی، Schipperke، Spitz آلمانی، سگ اسکیمو آمریکایی، Samoyed، و سایر اعضای گروه سگ های Spitz یا شمالی که همگی آن ها بواسطه سرهای گوه ای شکل، گوش های خاردار، و پوشش خزدار ضخیم شان مشخص می شوند. پومرانیاهای اولیه تا 30 پوند وزن داشتند.
حتی در روزهای اولیه پیدایش این نژاد، پوم ها محبوب بودند. افراد برجسته ای که گفته میشد سگ هایی از نوع پومرانیا داشتند عبارتند از مارتین لوتر الهی دان که یک پوم به نام بلفرلین داشت و اغلب در نوشته هایش از آن یاد می کرد؛ میکل آنژ هنرمندی که پوم او روی بالشت ساتن نشسته و نقاشی سقف کلیسای سیستین را تماشا می کرد؛ فیزیکدان مشهور اسحاق نیوتن که طبق گزارش ها نام پوم او دایموند بود و بسیاری از دست نوشته هایش را جویده بود؛ و موتزارت آهنگساز که پوم او پیمپرل نام داشت و یک آریایی به او تقدیم کرده بود.
در سال 1761 زمانی که سوفی شارلوت شاهزاده خانم 17 ساله مکلنبورگ-استرلیتز (ایالت همسایه پومرانیا) با شاهزاده انگلیسی ازدواج کرد که قرار بود پادشاه جورج سوم شود، جذابیت پومرانیاها به انگلستان نیز رسید. او با خود یک جفت سگ عمدتاً سفید به نام های فیب و مرکوری را آورد که بیش از 20 پوند وزن داشتند که در آن زمان استاندارد بود. اگرچه در محافل سلطنتی محبوب بودند ولی نژاد جدید مورد توجه عموم قرار نگرفت.
همه این ها در دوران سلطنت نوه ملکه شارلوت یعنی ملکه ویکتوریا تغییر کرد. ملکه ویکتوریا طی 64 سالی که ملکه انگلستان بود، بیش از 15 نژاد مختلف سگ را پرورش داد. در سال های آخر زندگی، او بویژه به پومرانیا علاقه داشت که اولین بار در سال 1888 در سفری به ایتالیا دیده بود. او عاشق یک پوم سیاه و قرمز به نام مارکو شد که تنها 12 پوند وزن داشت. امروزه بسیاری بر این باورند که او الهام بخش پرورش پومرانیاهای کوچکتر بوده است.
مارکو به نام ملکه در بسیاری از نمایش های سگ ها شرکت نموده و افتخارات زیادی کسب کرد. ویکتوریا همچنین در همان سفر به فلورانس در سال 1888 سه پوم دیگر را نیز خریداری کرد. پس از مارکو، مشهورترین پوم بعدی ویکتوریا دختری به نام جینا بود که در نمایشگاه های سگ لندن نیز قهرمان شد. ویکتوریا آنقدر پوم هایش را دوست داشت که در حال مرگ نیز درخواست کرد پوم مورد علاقه اش (به نام توری) را کنار بالینش بیاورند.
عشق ویکتوریا به نژاد پومرانیا بخصوص سگ های کوچکتر الهام بخش علاقه مندان به سگ های انگلیسی شد تا پرورش پوم های کوچکتر را آغاز کنند. از سال 1900 تا 1930، پومرانیاها اغلب بیشترین تعداد ورودی در نمایشگاه سگ Crufts را داشتند که همان مسابقات قهرمانی ملی بریتانیا می باشد. در طول این زمان بود که استاندارد ثبیت و تکثیر نژاد با کاهش اندازه به وزن کنونی اش و ایجاد پوشش با عمق مشخص تعیین شد. همچنین در این مدت، طیف وسیع تری از رنگ ها در دسترس قرار گرفت. پوم های اولیه عمدتاً سفید، سیاه، شکلاتی، یا آبی بودند اما بعد از اینکه یک سگ نارنجی در نمایشگاه های سگ در دهه 1920 برنده جایزه شد، طیف رنگ ها گسترش یافت.
محبوبیت پوم در سراسر اقیانوس اطلس افزایش پیدا کرد. در سال 1888 یک پومرانیا به نام دیک به عنوان اولین پوم شناخته شده بود که وارد کتاب مطالعه کلوپ کنل آمریکا (AKC) شد. در سال 1892، اولین پوم به یک نمایشگاه سگ در نیویورک راه یافت. پس از اینکه AKC این نژاد را در سال 1900 به رسمیت شناخت، پومرانیاها به سرعت در ایالات متحده محبوبیت پیدا کردند. در سال 1909، باشگاه پومرانیای آمریکایی به عنوان یک باشگاه عضو AKC پذیرفته شد و به عنوان باشگاه والدین برای این نژاد تعیین گردید. در اواسط قرن، پوم ها یکی از محبوب ترین نژادهای سگ در آمریکا بودند. امروز در بین 155 نژاد و گونه ثبت شده توسط AKC رتبه 14 را دارند.
اندازه و ابعاد سگ پامرائین
قد پومرانیا 7 تا 12 اینچ و وزنشان 3 تا 7 پوند می باشد. برخی از توله سگ ها برآمدگی دارند و به روزهایی بازمی گردد که بزرگتر بودند و به 12 تا 14 پوند یا بیشتر می رسیدند. این توله ها می توانند انتخاب عالی برای خانواده های دارای فرزند باشند.
پامرانیا چه شخصیتی دارد؟
پومرانیای برونگرا، باهوش و سرزنده است. او عاشق ملاقات با افراد جدید است و با حیوانات دیگر بخوبی کنار می آید اگرچه گاهی اوقات فکر می کند خیلی بزرگتر از آن چیزی است که واقعاً هست. اجازه ندهید سگ های بزرگتر را با این باور اشتباهش به چالش بکشد که جثه اش از آن ها بزرگتر است.
پومرانیاهای هوشیار و کنجکاو، سگ‌های نگهبان بسیار خوبی را تولید کرده و با هر چیز غیرعادی پارس می کنند. به آن ها بیاموزید که با دستور شما پارس نکنند در غیر این صورت ممکن است تمام روز این کار را ادامه دهند.
خلق و خو تحت تأثیر عوامل متعددی از جمله وراثت، تربیت، و اجتماعی شدن قرار می گیرد. توله سگ هایی با خلق و خوی خوب، کنجکاو و بازیگوش بوده و مایلند به مردم نزدیک شوند و در آغوش آن ها بمانند. توله سگی را انتخاب کنید که حاضر است بخوبی روی پاهایتان بنشیند، نه توله سگی که در حال کتک خوردن از همزاد خودش بوده و یا توله ای که در گوشه ای مخفی شده است. پرخاشگری و خجالت، ویژگی هایی نیستند که توله سگ تان بیشتر از آن ها رشد کند.
همیشه حداقل با یکی از والدینتان مشورت کنید. معمولاً مادر، کسی است که در دسترس است تا مطمئن شوید سگ مد نظرتان خلق و خوی خوبی دارد که شما با آن راحت هستید. ملاقات با خواهر و برادر یا سایر اقوام نیز برای ارزیابی این موضوع مفید است که یک توله سگ وقتی بزرگ شود چگونه خواهد بود. آن ها باید همراه، آرام، و ساکت بوده و زندگی کردن با آن ها آسان باشد.
پومرانیا همانند هر سگ دیگری در جوانی به اجتماعی شدن اولیه نیاز دارد مانند قرارگیری در معرض افراد مختلف، مناظر، صداها و تجربیات گوناگون. اجتماعی شدن این حیوان به شما کمک می کند تا مطمئن شوید توله سگ تان به یک سگ خوب تبدیل می شود.
ثبت نام او در محل نگهداری توله سگ ها یک شروع عالی است. دعوت مرتب از بازدیدکنندگان و بردنش به پارک های شلوغ، فروشگاه هایی که ورود سگ ها مجاز است، و گردش های آرام برای ملاقات با همسایه ها نیز به او کمک می کند تا مهارت های اجتماعی خود را بهبود بخشد.
پامرائین ها از نظر سلامتی چگونه اند؟
پومرانیاها عموماً سلامت هستند اما مانند همه نژادها مستعد ابتلا به برخی از بیماری ها می باشند. همه پوم ها به یک یا چند بیماری مبتلا نمی شوند اما اگر این نژاد مد نظرتان است، باید نسبت به آن موارد آگاه باشید.
اگر مشغول خرید یک توله سگ هستید، پرورش دهنده خوبی را پیدا کنید که گواهی سلامت هر دو والدین توله سگ را به شما نشان دهد. مجوزهای بهداشتی ثابت می کند که سگ برای یک بیماری خاص مورد آزمایش قرار گرفته و عاری از آن است. در پوم ها باید انتظار داشته باشید که مجوزهای بهداشتی را از بنیاد ارتوپدی حیوانات (OFA) برای دیسپلازی مفصل ران (با امتیاز عادلانه یا بهتر)؛ دیسپلازی آرنج، کم کاری تیروئید، و بیماری فون ویلبراند از دانشگاه آبرن برای ترومبوپاتی؛ و از بنیاد ثبت چشم سگ (CERF) رویت کنید که طبیعی بودن چشم ها را تأیید می کنند. با بررسی وب سایت OFA (offa.org) می توانید مجوزهای بهداشتی را تأیید کنید.
• آلرژی: برخی از پومرانیاها ممکن است از انواع آلرژی ها رنج ببرند: از حساسیت تماسی گرفته تا آلرژی غذایی. اگر سگ شما پنجه های خود را لیسیده و یا صورت خود را زیاد می مالد، مشکوک شوید که او آلرژی دارد و برای معاینه نزد دامپزشک ببرید.
• صرع: برخی از پومرانیاها دچار صرع و تشنج می شوند. اگر پوم شما تشنج داشت، او را نزد دامپزشک برده تا مشخص شود چه درمانی مناسب است.
• مشکلات چشمی: پومرانیا مستعد ابتلا به انواع مشکلات چشمی از جمله آب مروارید، خشکی چشم (کراتوکونژونکتیویت سیکا) (خشکی قرنیه و ملتحمه) و مشکلات مربوط به مجرای اشکی است. این مشکلات می تواند در سگ های بالغ جوان ظاهر شود و در صورت عدم درمان ممکن است منجربه نابینایی گردد. در صورت مشاهده قرمزی، زخم، یا پارگی بیش از حد در چشم آن ها با دامپزشک خود تماس بگیرید.
• دیسپلازی مفصل ران: این دیسپلازی گهگاه در پومرانیا رخ می دهد. عوامل زیادی از جمله ژنتیک، محیط، و رژیم غذایی در ایجاد این تغییر شکل مفصل ران نقش دارند. پومرانیاهای مبتلا معمولاً می توانند زندگی عادی و سالمی داشته باشند، برخلاف برخی از نژادهای بزرگ و غول پیکر که برای حرکت راحت به جراحی نیاز دارند.
• بیماری Legg-Perthes: این نیز بیماری دیگری است که مفصل ران را درگیر می کند. بسیاری از نژادها مستعد ابتلا به این بیماری هستند. هنگامی که پومرانیای شما Legg-Perthes دارد، خونرسانی به سر استخوان ران (استخوان بزرگ ساق پا) کاهش یافته و سر استخوان ران که به لگن متصل است شروع به متلاشی شدن می کند. معمولاً اولین علائم Legg-Perthes زمانی بروز می یابند که توله سگ ها 4 تا 6 ماهه اند. اولین نشانه ها، لنگیدن و آتروفی عضله پا می باشد. دامپزشکان مجاز، می توانند عمل جراحی را برای بریدن استخوان ران حیوان بیمار انجام دهند تا دیگر به لگن متصل نشود. بافت زخمی حاصل از جراحی، یک “مفصل کاذب” ایجاد می کند و توله سگ معمولاً دردی ندارد.
• لوکساسیون کشکک زانو: این یک مشکل بسیار رایج برای پوم هاست. کشکک، کاسه زانو می باشد. لوکساسیون به معنای دررفتگی یک قسمت آناتومیک (مثلاً استخوان درون مفصل) است. لوکساسیون کشکک زمانی رخ می دهد که مفصل زانو (اغلب پای عقبی) به داخل و خارج از جای خود می لغزد و درد ایجاد می کند. این موضوع می تواند فلج کننده باشد اما بسیاری از سگ ها با وجود این شرایط، زندگی نسبتاً عادی دارند.
• نای از بین رفته: این وضعیتی است که در آن نای هوا را به داخل ریه ها می برد و تمایل دارد براحتی تحلیل رفته و نابود شود. شایع ترین علامت از بین رفتن نای؛ سرفه مزمن، خشک، و شدید است که بسیاری آن را شبیه “صدای غاز” توصیف می کنند. از آنجایی که می تواند ناشی از کشیدن بیش از حد قلاده هنگام راه رفتن باشد، شما باید پوم خود را طوری آموزش دهید که بجای کشیدن بند، در کنار شما بخوبی راه رفته و یا بجای قلاده از بند استفاده کنید. نابودی نای را می توان بوسیله ابزار پزشکی و یا با جراحی درمان کرد.
• مشکلات دندانی: پوم ها مستعد مشکلات دندان و لثه و از دست دادن سریع دندان هستند. مراقب مشکلات مربوط به دندان باشید و پوم خود را برای معاینات منظم دندانپزشکی نزد دامپزشک ببرید.
چگونه از سگ پومرانیا مراقبت کنیم؟
پومرانیاها در داخل خانه بسیار فعال هستند و گزینه های خوبی برای اشخاص آپارتمان نشین و خانه های فاقد حیاط حصاردار به شمار می روند. آن ها سطح فعالیت متوسطی داشته و از چند پیاده روی کوتاه روزانه یا بازی کردن به دفعات لذت می برند.
آن ها بطور قابل توجهی صمیمی اند و از پیاده روی طولانی تر لذت می برند اما همیشه بخاطر داشته باشید که کوچک بوده و به گرما حساس هستند. آن ها عاشق بازی بوده و سریعاً خسته می شوند. بنابراین سعی کنید اسباب بازی های زیادی به آن ها بدهید و مرتباً بچرخانید تا همیشه چیز جدیدی برایشان وجود داشته باشد. بخصوص از اسباب بازی هایی لذت می برند که آن ها را به چالش می کشد.
یکی از فعالیت هایی که شما و پوم از آن لذت خواهید برد، آموزش ترفند است. پوم ها عاشق یادگیری چیزهای جدید هستند و از بودن در مرکز توجه، لذت می برند. بنابراین آموزش ترفندها راهی عالی برای برقراری ارتباط با آن ها و در عین حال تمرین و تحریک ذهنی شان است.
آن ها دامنه توجه کوتاهی دارند. بر همین اساس جلسات آموزشی را مختصر و سرگرم کننده نگه دارید. هر زمان که فرمانی را بدرستی یا کار دیگری را انجام دادند که شما دوست دارید؛ با ستایش، پذیرایی، یا بازی به آن ها پاداش دهید.
تغذیه نژآد پامرئین
مقدار توصیه شده روزانه غذای سگ پامرائین: 2/1 تا 4/1 فنجان غذای خشک با کیفیت بالا به دو وعده تقسیم شود.
توجه: اینکه سگ بالغ شما چقدر غذا می خورد به جثه، سن، هیکل، متابولیسم، و سطح فعالیتش بستگی دارد. سگ‌ها نیز مانند انسان ها ذائقه های متفاوتی دارند و همه به یک مقدار غذا نیاز ندارند. ناگفته نماند که تقریباً یک سگ بسیار فعال بیشتر از یک سگ کم تحرک، به سیب زمینی احتیاج دارد. کیفیت غذایی که برای سگ تان می خرید نیز تفاوت ایجاد می کند. هرچه غذای سگ بهتر باشد، میزان تغذیه سگ شما را افزایش می دهد و کمتر نیاز دارید که آن را در کاسه سگ تکان دهید.
رنگ پوشش و نظافت پامرانیا
شکوه پومرانیا پوشش جفتی ضخیم و برجسته او با پوشش زیرین از موهای نرم، ضخیم، کرکی و روکشی از موهای بلند، صاف، و براق است که در هنگام لمس، سخت و زمخت است. موهای بلندتر دور گردن و قفسه سینه یک حالت چین دار ایجاد کرده که ظاهر پرافتخار پوم را تقویت می کنند.
دم پوم یکی دیگر از ویژگی های بارز این نژاد است. دم پر شده با موهای فراوان به صورت صاف است و روی پشت سگ به بیرون می‌چرخد. جالب اینجاست که وقتی پوم به دنیا می آید، دمش این شکلی نیست. ممکن است ماه ها طول بکشد تا دم به این شکل رشد کند.
یکی از چیزهای جالب در مورد پومرانیاها این است که آن ها در هر رنگ یا طرحی وجود دارند که در سگ ها تصور می کنید: مشکی، مشکی خرمایی، آبی، آبی خرمایی، شکلاتی، شکلاتی خرمایی، کرم، مشکی کرم، نارنجی، مشکی نارنجی، قرمز، قرمز، مشکی قرمز، مشکی (موهای نوک سیاه روی پس زمینه نقره ای، طلایی، خاکستری، حنایی، قهوه ای)، خال دار (رنگ پایه طلایی، قرمز، نارنجی با نوارهای ضربدری مشکی قوی) و سفید. پوم هایی که به رنگ سفید با تکه هایی از هر رنگ دیگری هستند، “نیمه رنگی” نامیده می شوند.
در نظر گرفته می شود که پوم ها ریزش موی متوسطی دارند. نرها معمولاً سالی یکبار پوشش زیرین خود را از دست می دهند. ماده های عقیم نشده اغلب طی فصل، پس از زایمان، و هر زمان که استرس دارند؛ پوشش زیرین خود را می اندازند.
برای پاک کردن موها از روی لباس و مبلمان، پوم خود را حداقل دو بار در هفته با برس سیمی و شانه فلزی تمیز کنید. این کار روغن های طبیعی پوست را پخش کرده، پوشش و پوست را سالم نگه داشته، و از گره خوردن یا درهم رفتگی موها جلوگیری می کند. مطمئن شوید تا انتها شانه کشیدید تا تمام لایه زیرین از بین برود.
برس پوم را از سر شروع کنید و سپس بخشی از آن را گرفته و به سمت جلو بکشید تا وقتی کارتان تمام شد، به حالت اول بازگردد. اگر بخواهید، گاهی اوقات می توانید برای تمیزی و نظافت بخصوص موهای روی پاها، اطراف صورت و گوش ها و اطراف انتهای عقب بدنش را کوتاه کنید.
شما می توانید هر چند وقت یکبار (روزانه یا ماهانه) او را حمام کنید به شرطی که از شامپو و نرم کننده ملایم سگ استفاده نمایید. اگر در فاصله بین حمام کردن پوم، بوی سگ حس کردید؛ مقداری پودر بچه روی بدنش بپاشید، بگذارید تا چند دقیقه بماند، و سپس آن را پاک کنید.
سایر نیازهای نظافتی، شامل بهداشت دهان و دندان و مراقبت از ناخن است. پوم ها مستعد مشکلات دندانی هستند. بنابراین شما باید مراقب این قضیه باشید. بهتر است دندان هایشان را حداقل یکبار در هفته و حتی بهتر از آن به صورت روزانه مسواک کنید.
اگر ناخن های سگ تان بطور طبیعی بلند می شود، مرتباً آن ها را کوتاه کنید. اگر می توانید صدای کشیده شدن ناخن را روی زمین بشنوید، پس خیلی بلند هستند. هنگامی که پوم مشتاقانه برای خوشامدگویی به آغوش شما می پرد، ناخن های کوتاه و مرتبش مانع خراشیدگی پاهای شما می گردد.
وقتی پومرانیای شما یک توله است، شروع به عادت دادنش به کارهایی همچون مسواک زدن و معاینه توسط دامزپشک نمایید. دائماً پنجه هایش را در دست بگیرید. سگ ها روی پاهایشان حساس هستند و به داخل دهان و گوش هایش نگاه کنید. نظافت را به یک تجربه مثبت پر از ستایش و پاداش تبدیل کنید تا در بزرگسالی زمینه برای انجام معاینات آسان دامپزشکی و سایر اقدامات، میسر شود.
در حین نظافت به زخم، جوش، یا علائم عفونت مانند قرمزی، حساسیت، یا التهاب روی پوست، گوش، بینی، دهان، چشم، و پاها توجه کنید. گوش ها باید بوی خوبی داشته و عاری از موم یا ضایعات زیاد داخلش باشند و چشم ها باید شفاف و بدون قرمزی یا ترشح باشند. معاینه دقیق هفتگی تان به شما کمک می کند مشکلات سلامتی احتمالی را زود تشخیص دهید.
کودکان و سایر حیوانات خانگی
پومرانیای جسور و فعال، عاشق بازی است اما او برای خانه هایی با بچه های بزرگتر مناسب است که می توان به آن ها اعتماد کرد تا به دقت با حیوان رفتار کنند. بسیاری از پرورش دهندگان به دلایل خوبی از فروش توله سگ ها به خانواده هایی که بچه های بسیار کوچک دارند، امتناع می ورزند. پوم کوچک اگرچه قوی است اما اگر تصادفاً توسط یک کودک دست و پا چلفتی به زمین بیفتد و یا پا بر روی او بگذارند، براحتی آسیب می بیند.
همیشه نحوه نزدیک شدن و لمس سگ ها را به کودکان بیاموزید و بر تعامل میان سگ ها و کودکان خردسال نظارت کنید تا از گاز گرفتن یا کشیدن گوش طرفین یا دم سگ جلوگیری شود. به کودک خود بیاموزید که در حین غذا خوردن، به سگی نزدیک نشود یا سعی نکند غذایش را بردارد. نباید بدون نظارت، هیچ سگی را با کودکی تنها گذاشت.
پومرانیاها می توانند با گربه ها و سایر حیوانات کنار بیایند مخصوصاً اگر با آن ها بزرگ شده باشند. از آن ها در برابر سگ های بزرگتر محافظت کنید. پوم ها نمی فهمند چقدر کوچک اند و هیچ ترسی از به چالش کشیدن سگ های بزرگتر ندارند.
مردم اغلب بدون داشتن درک روشن از اینکه پومرانیاها برای چه کاری هستند، آن ها را خریداری می کنند. پوم های زیادی وجود دارند که نیاز به نگهداری یا پرورش درست دارند. تعدادی گروه نجات وجود دارد که ما در اینجا لیست نکرده ایم. اگر گروه نجات در منطقه تان نمی بینید، با باشگاه پرورش ملی یا محلی تماس بگیرید و آن ها می توانند برای نجات پوم، شما را راهنمایی کنند.
اگر شما هم سگ پامرئین دارید یا اطلاعاتی غیر از موارد گفته شده دارید، در قسمت دیدگاه ها حتما با ما درمیان بگذارید.